Antje's reisblog: kisenyi-girls-home.reismee.nl

vrijdag 7/7

Het heeft heel de dag geregend. Hierdoor was er veel wateroverlast bij de overdekte buiten eetruimte. We zijn er toch even mee bezig geweest om dit allemaal op te kuisen. Ook was de fysiotherapeut niet aanwezig. Dus dit was wel direct een test om te zien hoeveel ik afgelopen dagen had opgestoken. Naar mijn mening heb ik het best wel goed gedaan en de broeders zeiden ook dat ik goed bezig was.

Ik had ook bellenblazers geïntroduceerd op het project. Dit was een grote hit. De kleinere kinderen, die na de middag geen school meer hadden hebben er veel plezier aan beleefd. Ook enkele kinderen met een zwaardere beperking leken ervan te genieten.

Aangezien er niet veel voorzien is voor de kinderen met een zware meervoudige beperking (wat er toch wel een aantal zijn) ga ik er mijn persoonlijk project van maken om snoezel materiaal te maken. Dit is materiaal die kinderen met een beperking zintuigelijk stimuleren. Ik heb al eens rondgevraag en weet al een winkel zijn, waarvan ik denk dat ik het materiaal wel zal vinden.

Ik begin de kinderen steeds beter te kennen, ik weet wat ze leuk vinden en wat niet. Ook vindt ik leuk dat, als ik nu ’s ochtend binnen kom op het project, alle kinderen beginnen te lachen en wie kan lopen, naar mij toe komt. Ze zijn dus niet meer achterdochtig van me, zoals ze in het begin waren. Ondertussen heb ik ook iedere medewerker op het project ontmoet. Dit zijn niet elke dag dezelfde personen. De broeders en zusters hebben namelijk verschillende projecten waar ze werken. Ze zijn allemaal enorm vriendelijk. Wat me wel is opgevallen is dat ze allemaal mijn naam niet goed kunnen uitspreken. Op het project ben ik dus niet Antje, maar Angel, Angela, Enge, …

Ik heb mijn plaats binnen het project volledig gevonden!

’s Avonds waren we nog een milkshake gaan drinken. Op de terugweg was het al donker, dus hebben we de Uber (soort van taxi) gebruikt i.p.v. de boda boda (taxi brommer). Het raam vooraan in de auto stond half open aan de passagiers kant. K zat vooraan. Ze was bezig op haar gsm. Toen we in de file stonden stak plotseling iemand een arm door het raam en stal de gsm van K. Iedereen was hierdoor enorm geschrokken. Ze heeft thuis toen meteen haar ouders en haar verzekering gebeld. Een dag later heeft ze een klacht ingediend bij de politie en heeft ze een nieuwe gsm gekocht. Conclusie houd nooit je gsm in de hand wanneer je op de boda boda of in de über (als de ramen open zijn) zit.

Reacties

Reacties

Leen

Beste Antje

Op een paar dagen heb je al veel bijgeleerd .Afrika is een prachtig continent .De tegenstellingen zijn er veel zichtbaarder dan bij ons.De meeste inwoners zijn er super vriendelijk en behulpzaam.Jammer genoeg zijn er enkelingen niet te vertrouwen. Dat is ook hier bij ons net hetzelfde.Hier
word je ook vliegensvlug gerold en bestolen.Dat helaas is de laatste jaren ook hier bij ons dagelijkse kost
Geniet van alle kansen maar blijf op voorzichtig .
Liefs
Leen en IW gaasbeek

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood