ma 17/7

Vandaag had ik maar een halve dag op mijn project, want rond de middag kwam P (een lid van de plaatselijke rotary club) mij op halen om naar een bijeenkomst van de algemene rotary te gaan. Het was een belangrijke bijeenkomst, aangezien dat de leider van alle rotary’s in Oeganda een paar dagen geleden is overleden, dus waren ze een memorial aan het plannen. Er werden ook nog andere dingen besproken. Dit was meer een officiële bijeenkomst. Woensdag zal de plaatselijke rotary samenkomen, en zal ik te gast zijn als gastspreker. Die meeting is meer gericht naar de jongere leden van de rotary. Gelukkig voor mij, moet ik maar 5 minuten praten en geen hele speech voorbereiden.

zo 16/7

Gisteren vertelde K ons dat zij normaal altijd met haar gastgezin op zondag naar de kerk gaat. Ze toonde ons hier foto’s van. Het anglicaanse gospel kerk, waar er gezongen en gedanst wordt. Een paar van de vrijwilligers zijn protestants en ik wou mee gaan om een typisch Afrikaanse misviering mee te maken. Hoewel we te laat waren (op zijn Oegandees) mochten we toch gewoon binnen gaan. De songteksten werden geprojecteerd op de muur, daardoor konden we allemaal gewoon meedoen. Ik ben dan wel niet protestant, maar ik vond wel dat je het eens moest meemaken.

In de namiddag zijn we met een paar andere vrijwilligers nog mat knutselmateriaal gaan kopen, waarna we de rest van de namiddag hebben geknutseld aan ons snoezelmateriaal. Die zijn nu volledig af. Nu moet ik het enkel nog introduceren op het project.

ma 10/7

Blijkbaar zal ik tot donderdag niet de enige vrijwilliger zijn. Een groep genaamd Focus zijn op missionary van USA naar Oeganda gekomen. Ze gaan er op verschillende projecten werken, waarvan het onze het eerste is. Je zag wel duidelijk het verschil met de week ervoor, nu dat er plotseling veel meer mensen aanwezig waren op het project. Elk kind kreeg persoonlijke aandacht, er werd gedanst en gespeeld. Dit gebeurd normaal ook wel eens, maar wel minder lang, omdat er de tijd niet voor is. Dus dit was wel zeer aangenaam voor de kinderen.

Ik had in de middag afgesproken met J. Ze is lid van de plaatselijke Rotary club en ze wou graag dat ik eens op bezoek kwam. Ze wou me namelijk een vlag overhandigen die ik dan kon doorgeven aan mijn grootmoeder, die in de plaatselijke Innerwheel zit. Ze kwam echter niet opdagen, dus ik denk dat ze het vergeten is. Ergens deze week zal ik haar wel nog zien op het project, dus dan kunnen we misschien een andere dag afspreken.

zondag 9/7

Na gisteren een volledige dag te hebben zitten zonnen (en verbranden). Ben ik vandaag met R de toeristische trekpleisters gaan verkennen. Hiervoor zijn we al vroeg op stap gegaan. Onze eerste stop was Gaddafi National Mosque. Dit is de grootste moskee van Oeganda en de op drie na grootste van Afrika. Hij was echt heel groot. Voor dat we naar binnen konden, moesten we ons wel eerst traditioneel aankleden. We kregen beiden een hoofddoek en omdat we beiden een broek droegen, moesten we ook een doek dragen. En natuurlijk moesten onze schoenen ook uit. Binnen de moskee, was het heel erg mooi. Het gebouw was een mengeling tussen verschillende stijlen van verschillende culturen. We kregen ook verhalen te horen over hoe de moskee uiteindelijk gebouwd was.

Volgende stop: het koninklijk paleis. Hier hebben we geleerd dat Oeganda zowel een president als een koning heeft. De koning wil echter niet in wonen, want voor 12 jaar lang werden er duizenden martelaren, en tegenstanders van 2 vorige koningen gedood op een gruwelijke manier, zonder dat iemand ervan wist. Er hangt dus heel wat geschiedenis aan het gebouw vast.

Na het middageten wouden we graag nog de Bahai Tempel bezoeken. Dit is een tempel waar iedereen, van om het even welk geloof, welkom is om te bidden. Het is een tempel van alle geloven. Er staat zo een tempel in elk continent en die van Afrika staat hier in Kampala. Het was wel heel een gedoe om ernaar toe te geraken. Eerst zetten de boda drivers ons aan de verkeerde tempel af. Uiteindelijk, na het navragen bij die tempel, wisten ze de weg naar de Bahai tempel. Om ernaar toe te gaan hebben ze wel een enorme omweg genomen. Dit vonden we op zich niet zo erg, want ze gingen door een gezellige sloppen wijk met allemaal kleine straatjes.

De tempel zelf was echter niet toegankelijk, omdat ze aan het renoveren waren, maar het domein alleen al was al de moeite waard om naar daar te gaan.

De bezoeken gingen sneller dan verwacht dus zijn we in de namiddag nog naar Old Taxi park gegaan. Dit is een markt waar je van alles en nog wat kunt kopen. Het was heel impressionant om mee te maken, wat een chaos. Overal waren er winkels, die van alles verkochten. Overal waren er mensen die je probeerde mee te lokken naar hun winkel. Maar we hebben ons niet laten doen en hebben niet gekocht.

Dat geld wouden we houden tot the craft market. Dit is een markt waarin zelfgemaakte souvenirs worden verkocht. Elke winkel verkoopt praktisch hetzelfde, dus ook hier was er veel reclame aan de gang. Het was allemaal heel mooi, maar spijtig genoeg kan niet alles kopen, dus zijn maar terug naar huis gegaan.

vrijdag 7/7

Het heeft heel de dag geregend. Hierdoor was er veel wateroverlast bij de overdekte buiten eetruimte. We zijn er toch even mee bezig geweest om dit allemaal op te kuisen. Ook was de fysiotherapeut niet aanwezig. Dus dit was wel direct een test om te zien hoeveel ik afgelopen dagen had opgestoken. Naar mijn mening heb ik het best wel goed gedaan en de broeders zeiden ook dat ik goed bezig was.

Ik had ook bellenblazers geïntroduceerd op het project. Dit was een grote hit. De kleinere kinderen, die na de middag geen school meer hadden hebben er veel plezier aan beleefd. Ook enkele kinderen met een zwaardere beperking leken ervan te genieten.

Aangezien er niet veel voorzien is voor de kinderen met een zware meervoudige beperking (wat er toch wel een aantal zijn) ga ik er mijn persoonlijk project van maken om snoezel materiaal te maken. Dit is materiaal die kinderen met een beperking zintuigelijk stimuleren. Ik heb al eens rondgevraag en weet al een winkel zijn, waarvan ik denk dat ik het materiaal wel zal vinden.

Ik begin de kinderen steeds beter te kennen, ik weet wat ze leuk vinden en wat niet. Ook vindt ik leuk dat, als ik nu ’s ochtend binnen kom op het project, alle kinderen beginnen te lachen en wie kan lopen, naar mij toe komt. Ze zijn dus niet meer achterdochtig van me, zoals ze in het begin waren. Ondertussen heb ik ook iedere medewerker op het project ontmoet. Dit zijn niet elke dag dezelfde personen. De broeders en zusters hebben namelijk verschillende projecten waar ze werken. Ze zijn allemaal enorm vriendelijk. Wat me wel is opgevallen is dat ze allemaal mijn naam niet goed kunnen uitspreken. Op het project ben ik dus niet Antje, maar Angel, Angela, Enge, …

Ik heb mijn plaats binnen het project volledig gevonden!

’s Avonds waren we nog een milkshake gaan drinken. Op de terugweg was het al donker, dus hebben we de Uber (soort van taxi) gebruikt i.p.v. de boda boda (taxi brommer). Het raam vooraan in de auto stond half open aan de passagiers kant. K zat vooraan. Ze was bezig op haar gsm. Toen we in de file stonden stak plotseling iemand een arm door het raam en stal de gsm van K. Iedereen was hierdoor enorm geschrokken. Ze heeft thuis toen meteen haar ouders en haar verzekering gebeld. Een dag later heeft ze een klacht ingediend bij de politie en heeft ze een nieuwe gsm gekocht. Conclusie houd nooit je gsm in de hand wanneer je op de boda boda of in de über (als de ramen open zijn) zit.

Cayenne di 4/7

Op dinsdag avond is het salsa avond in Cayenne restaurant. K wou er graag heen en wij waren ook wel benieuwd. Eerst hebben we gegeten in het restaurant zelf. De pizza was super lekker, maar de chocolade ijscrème was precies hazelnoot pap dat in de diepvries werd gestoken. Die hebben we dus maar weggespoeld met een drankje naast de dansvloer.

Hoewel ik me voorgenomen had om niet de dansen, heb ik me toch laten overhalen door een Oegandees om me salsa les te geven. Verder waren er ook enkele dansvoorstellen

eerste dag op project

Vandaag was mijn eerste dag op het project. Ik kreeg een rondleiding van Broeder G. die momenteel het project leid. Ik werd aan alle kinderen voorgesteld en aan de meeste medewerkers die aanwezig waren. Vandaag Hij ik samen met de fysiotherapeut gelopen. Veel kinderen op het project hebben infantiele encefalopathie, voor wie dit niet weet, het staat meer bekend als cerebral palsy of hersenverlamming. Een van de gevolgen hiervan dat heel wat van de kinderen hebben zijn spasmen. Samen met de fysio heb ik de kinderen gemasseerd, totdat ze terug hun handen kunnen openen, armen kunnen strekken. Nadat ik ze losliet, waren hun armen alweer opgespannen, maar al minder hard dan voor de massage. Dit is dus minder pijnlijk voor de kinderen.

De kinderen, waar ik voornamelijk mee gewerkt hebben konden niet spreken of stappen en een aantal verstonden mij ook niet, maar ik zag dat ze genoten van de aandacht die ze kregen. Ik kijk er erg naar uit om morgen terug te keren en de kinderen nog beter te leren kennen.

Eerste dag

De vlucht gisteren avond is zeer goed verlopen. Ik ben wel te weten gekomen dat als je niet gefouilleerd wilt worden, dat je best geen All stars aandeed. Blijkbaar zijn die ringentjes van metaal. Uiteindelijk ben ik tegen 22u plaatselijke tijd aangekomen op mijn verblijf.

Vandaag was een rustige dag, ik kreeg een rondleiding en er werd mij uitgelegd hoe het Oeganda werkt. Het spannendste was toch wel de boda boda. Voor wie dit niet weet, dat zijn de brommer taxi’s van Kampala en het onderhandelen over een prijs. Het is toch allemaal wel goed gegaan.

Ik vond dat ik relaxatie verdient had, dus heb ik de rest van de namiddag aan een zwembad van een hotel gelegen.