Mijn laatste dagen in Oeganda bracht ik door in Murchison falls. Dit is een nationaal park van bijna 4000 km2 . Hier zijn we met een groep van 16 voor drie dagen naartoe gegaan. De eerste ochtend begon met de driver die een half uur te laat was (Afrika ?).

Als je als blanke persoon rijd door de dorpen van Afrika, word er constant naar je gezwaaid en roepen alle kinderen naar je. Het is namelijk een hele beleving voor hen om een muzungu te zien. Het was super schatting om te zien hoe kinderen plots stopte met spelen om naar ons te wuiven. Onderweg naar het park zijn we eerst gestopt in de Rhino sancuary, waar we op zoek gingen gaan naar enkele van de 20 enigste nog wilde neushoorns in Oeganda. We hadden geluk want we vonden ze al na een halfuur. Nog meer geluk aangezien ze goed in het zicht lagen, terwijl normaal gezien je al geluk hebt als je een poot ziet uitsteken vanonder de struik.

Na het eten reden we verder naar het park, waar we juist voor zonsondergang aankwamen. Het park is zo groot, dat we pas na een uur rijden bij onze slaapplek (vlak bij de Nijl) aankwamen. Aangezien het te gevaarlijk is nog iets te doen na zonsondergang (De nijlpaarden komen dan uit de Nijl), zijn we na het avondeten gaan slapen.

’s Ochtends zijn we vroeg op gestaan voor de drukste dag van onze trip. Op zeker te zijn dat we op de eerste ferry zaten die de Nijl overstak stond we al om 6:30 bij de Nijl (de ferry vertrekte pas om 7u. vanop de oever konden we zonsopkomst zien (dit was heel mooi). Doordat we zo vroeg in het park waren, waren de dieren nog niet zo erg afgeschrikt door de auto’s en liepen ze nog dichter in de buurt van de wegen. We konden de wilde dieren van zeer dichtbij zien. We zagen onder anderen: Giraffen, olifanten, leeuwen, herten, waterbokken, hyena’s, nijlpaarden, buffels, verschillende roofvogels, gieren, …

ze liepen ook gewoon door elkaar, wat heel mooi was om te zien. We zagen zelf een hyena lopen achter een jong hertje. Het hertje heeft gewonnen! Op een gegeven moment stapten we uit bij een meertje om foto’s te trekken. Het meertje vlak achter ons lagen enkele nijlpaarden en naast ons was ook juist een kudde buffels aan het trekken. Een ervaring als dat maak je niet zo snel mee.

Tegen de middag waren we terug in het kamp, maar enkel om even te eten, want tegen twee uur waren we terug weg. Deze keer gingen we op een twee uur durende boot rit die ons tot enkele honderden meters voor de watervallen afzetten. Vandaar zijn we te voet de naar boven zijn geklommen. Van boven hadden we een mooi uitzicht op de watervallen. Het was een zeer uitputtende wandeling, maar zeker de moeite waard.

’s Avonds sliepen we niet in het kamp maar gingen we slapen in Banda’s bij een gezin dat vlak naast het park woonde (een soort hotel maar dan in eigendom van de plaatselijke bevolking. We sliepen met 10 in één banda (inclusief de insecten, wormen, muggen, muggennet met gaten en bedden zonder kussens) je kon er echt ervaren hoe het is voor de plaatselijk bevolking om er te wonen zonder al die luxe die wij in het westen hebben. Onze wekker hoefden we niet te zetten, want daar zorgde de haan voor bij zonsopgang.

Na het snelle ontbijt gingen we terug het park in om een chimptracking te doen. De chimpansees maakte het ons niet gemakkelijk om ze te vinden. Na 3 uur wandelen in het woud was het enigste dat we vonden, enkele stronten en de afdrukken van hun handen en voeten. Vlak voor we gingen opgeven, kregen de ranger een telefoon om te zeggen dat ze gespot waren aan de andere kant van het park. Hier gingen we dus snel naartoe met de auto. Uiteindelijk zagen we dan nog twee chimpansees die de groep waren kwijtgeraakt en dus zelf ook op zoek naar hen was. Zo had onze wandeling toch nog een leuk einde.

Kortom de trip was een groot succes

Op weg naar huis stopte we nog in een restaurant. In Afrika werkt een restaurant op de volgende manier. Wiens bestelling de keuken het eerste bereikt, wordt het eerste bediend. Het maakt niet uit of twee tafels tot dezelfde groep behoren of niet. Wij zaten verdeeld over twee tafels en blijkbaar had de bestelling van de andere tafel de keuken eerder bereikt want tegen de tijd dat wij ons eten kregen werd er bij hen het dessert al opgediend, maar zelf de trage bediening kon dit weekend niet meer verpesten.

Op weg naar huis hebben de meeste van ons geslapen, volledig uitgeteld van het leuke weekend.